Σύμφωνα με το βιβλίο του Μισέλ Φουκώ η φυσική θέση ενός πράγματος δεν είναι παρά ένα σημείο στην αέναη κινηση του. Επομένως αν παραλληλίσουμε τη ζωή των ψαριών με τα όσα αναφέρονται στο βιβλίο έτσι και η Ιχθυόσκαλα δεν είναι παρα μια στάση στη συνεχόμενη κινηση τους που σηματοδοτείται από τις εξής διακεκριμένες θέσεις: θάλασσα-διχτυα-Ιχθυόσκαλα-καφάσια ιχθυοπωλών-πιάτο.
Ταυτόχρονα όμως η Ιχθυοσκαλα ως χώρος εργασίας αποτελει μια ετεροτοπία για τους ίδιους τους εργαζόμενους.Είναι ένας χώρος προσωρινός που περιλαμβάνει λειτουργίες οι οποίες λαμβάνουν χώρα συγκεκριμένες ωρες τη μερα. Είναι μια προσομοίωση του παραγματικού χωρου διαβίωσης των ψαριών αλλά συνάμα κι ένας μεταβατικός χώρος για αυτά καθώς προυποθέτει το τέλος της ζωής τους. Είναι μόνο κάτι προσωρινό ένα ενδιαμεσο σταδιο για να περάσουν τα ψάρια στην αγορα. Εκεί οι εργαζόμενοι περνούν σε μια δευτερη φαση εργασίας στη φαση του πακεταρίσματος. Επομένως η Ιχθυοσκαλα δεν είναι παρα ενας σταθμος και για τα δυο μελη της αλληλεπιδρασης (εργαζόμενοι-ψάρια). Στο βαθμό που η Ιχθυοσκαλα προσπαθεί να προσεγγίσει τη θάλασσα σημαντικό ρόλο διαδραματίζει η γειτνίαση της με αυτή καθώς και τα μεγαλα ανοιγματα με θεα σε αυτή. Με αυτό το τροπο μιμειται την παραγματικοτητα και η αίσθηση της ετεροτοπίας γινεται ακομα πιο δυνατη. Τέλος η λειτουργια που διεκπεραιωνεται στην Ιχθυοσκαλα αντιπαραβαλλεται όντως μεταξύ δυο πολων όπως ορίζεται άλλωστε και η ετεροτοπία κατά την εκτη αρχή. Οι δυο πόλοι είναι στερια και θαλασσα ενώ αυτή η αντιθεση διαφαινεται σε πολλά σημεια όπως στην ιδια την τοποθεσια και τα σταδια της εργασιας.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment